چکیده :
ترجمه ماشینی:
رافائل میلانی در کتاب زیبایی‌شناسی فیض: فلسفه، هنر و طبیعت، تاریخ شگفت‌انگیز ایده «فیض» را از دوران باستان تا دهه 1700 دنبال می‌کند.
اگرچه این اصطلاح با ظهور مدرنیسم و پست مدرنیسم جای خود را به مفاهیم دیگر داده است، ایده‌های پیچیده مرتبط با مفهوم «لطف» یک مقوله زیبایی‌شناختی مهم باقی می‌ماند و میلانی چشم‌اندازی چشم‌گیر از تأملات و تفسیرهای این موضوع ارائه می‌دهد.
عنوان فرعی اثر نشان‌دهنده گستره وسیع مطالعه‌ای است که ریشه‌های این واژه را در لاتین gratias (نفس، احترام، یا هدیه) که با kharites یونانی (بخشنده زیبایی و جذابیت) مطابقت دارد، بازگو می‌کند.
این جلد سپس به بررسی قرون وسطی می‌پردازد، زمانی که این مفهوم معنای مذهبی خاص‌تری پیدا می‌کند (رحمت الهی، شکر)، رنسانس، زمانی که اصطلاحات «ظرافت» و «ظرافت» در رساله‌های آن زمان غالب می‌شوند.
و دوران رمانتیسم و نئوکلاسیک، با پرداخت خاص خود به موضوع.
در این فرآیند، میلانی به بازنمایی بصری این معانی چندگانه در قالب نقاشی‌های دیواری قرن دوم، نقاشی‌های قرن پانزدهم بوتیچلی، رافائل، تیتین، داوینچی، مانتگنا، کورژیو و کاراچی، بوم‌های قرن هفدهمی اثر پوسین تعمق می‌کند.
و مجسمه های برنینی، و مجسمه های قرن هجدهم توسط آنتونیو کانوا و نقاشی های فراگونارد.
این اثر جذاب با مهارت و ظرافت ایده های فلسفی، کلامی و هنری به یک ملیله مهیج می بافد.
in the aesthetics of grace: philosophy, art, and nature, raffaele milani traces the fascinating history of the idea of ‘grace’ from ancient times to the 1700s.
although this term has been displaced by other concepts with the advent of modernism and postmodernism, the complex ideas related to the notion of ‘grace’ remain an important aesthetic category, and milani presents an impressive panorama of reflections on and interpretations of the subject.
the subtitle of the work indicates the broad scope of a study that recounts the origins of the term in latin gratias (favor, regard, or gift), corresponding to the greek kharites (givers of beauty and charm).
the volume then goes on to examine the middle ages, when the concept acquires a more specifically religious meaning (divine mercy, thanks), the renaissance, when the terms ‘gracefulness’ and ‘elegance’ come to dominate in the treatises of the time, and the ages of romanticism and neoclassicism, with their particular treatment of the topic.
in the process, milani meditates on the visual representations of these multiple meanings in the form of second-century frescoes, fifteenth-century paintings by botticelli, raphael, titian, da vinci, mantegna, correggio, and carracci, seventeenth-century canvases by poussin and sculptures by bernini, and eighteenth-century sculptures by antonio canova and paintings by fragonard.
this engaging work weaves with skill and subtlety philosophical, theological, and artistic ideas into a stimulating tapestry